Recenzja książki „Nagi Lunch” Williama S. Burroughsa

PODRÓŻE PRZEZ ODURZONY UMYSŁ, CZYLI „NAGI LUNCH”

Wybierając książkę do recenzji, natrafiłam na intrygująco brzmiący tytuł „Nagi Lunch”. Tekst został stworzony przez Williama S. Burroughsa – przedstawiciela ruchu Beat Generation - w 1959r. w Tangerze. Jak się okazało ów pozycja książkowa to wręcz kanon tzw. Renesansu z San Francisco.

Gdybym miała opisać treść wyłącznie trzema wyrazami to byłyby one następujące: „gorszące wizje narkomana”. Tematyka książki oscyluje wokół wątków narkomanii, homoseksualizmu i nieuzasadnionej agresji. Dzieło podzielone jest na rozdziały, które stricte nie tworzą jednej konkretnej historii. Wszystkie są zatytułowane tak, by budzić skojarzenie z treścią w nim zawartą.  Autor nie stworzył żadnych logicznych ciągów przyczynowo-skutkowych w fabule. O ile w ogóle można stwierdzić obecność jakiejkolwiek spójnej fabuły. Motywy przypominają kalejdoskop, którego wątki czytelnik musi poukładać.

Burroughs zatarł w swojej książce granicę między jawą a snem, trzeźwością a odurzeniem, jednocześnie ukazał apokaliptyczne, dantejskie sceny.  Czytając, można poczuć się jak po spożyciu jakiegoś narkotyku. Jednakże w utworze zawiera się wiele refleksji o śmierci, życiu, uzależnieniu i roli człowieka w świecie. Nie zabrakło też czarnego humoru, który został okraszony niewybrednymi epitetami i slangowymi wyrażeniami, które sprawiły, że mimowolnie się uśmiałam.

„Nagi Lunch” to książka kultowa, niestandardowa. 200 słów to zbyt mało by ująć choćby cząstkę istoty utworu, a dodatkowo pomóc go zrozumieć…

Olga Samoraj, 1E